Dewastacja obiektów po powstaniu listopadowym spowodowała upadek uzdrowiska na wiele lat. Wskrzeszenie tradycji uzdrowiskowej w miejscowości Nałęczów, nastąpiło w końcu XIX w. za sprawą lekarzy-sybiraków. Byli to: Fortunat Nowicki, Wacław Lasocki i Konrad Chmielewski oraz właściciel Nałęczowa – inż. Michał Górski. W II poł. XIX w. w Łazienkach prowadzono hotel i oferowano zabiegi wodolecznicze: kąpiele żelaziste, mineralne i błotne. Przy źródle Celińskiego funkcjonowała pijalnia, w której co rano wydawano wodę. Kuracjusze pili ją z małych kubków poprzez szklane rurki.
Nałęczów po dziś dzień zdobi dwukondygnacyjny budynek w stylu klasycystycznym, z piętrową wieżą zwieńczoną kopułą. W wieży oryginalna obudowa źródła wykonana z piaskowca, głowa lwa z brązu, kuta żelazna krata oraz 2 marmurowe tablice: 1- odsłonięta w 1887 r. z okazji 60. rocznicy analizy wód nałęczowskich, 2- poświęcona doktorowi F. Nowickiemu. Przy wejściu na wysokości parteru portyk wsparty na 3 arkadach, z fryzem i trójkątnym tympanonem ze stiukowymi dekoracjami. We wnętrzu gipsowe zdobienia, w sali reprezentacyjnej stylizowany, kasetonowy strop.
W hallu Łazienek popiersia: H. Sienkiewicza z 1921 r. i S. Żeromskiego. Dekoracje stiukowe w formie medalionów z ok. 1820 r. i płaskorzeźby w stylu późnego empiré. Obecnie Stare Łazienki, po gruntownej modernizacji, zapewniają komfortowy wypoczynek. Na parterze znajdują się gabinety zabiegowe z najnowocześniejszym wyposażeniem do wykonywania zabiegów wodnych i inhalacji.